Ik zie het een paar dagen van tevoren in mijn agenda zondag 8 november De Spiegel in Zwolle. Een concert van Excelsior uit Westenholte, een uit de serie HRFSTWND. Een vriendin heeft me uitgenodigd. “Moet je een keer gezien hebben.” Ik val redelijk in de categorie muzie-beet, maar ik ben altijd in voor iets nieuws. Nog gauw even de site gekeken, je moet toch een beetje goed beslagen ten ijs komen. Ik zie dat Excelsior ‘steeds hoger’ betekent, opgericht is in 1920 en van fanfarekorps uitgegroeid is tot muziekvereniging. Het orkest komt uit in de eerste divisie en dat lijkt me heel hoog. Dat belooft wat voor vanmiddag. Mooi ook dat er veel jongeren lid zijn van de vereniging.

Kom maar op

Ik ben al geïmponeerd door het aantal stoelen dat op het podium staat, ik tel er 50 in de gauwigheid. Het wordt nog veel leuker als de muzikanten aan komen lopen. Inderdaad ook veel jeugd en ik zie eveneens een mooie mix van man en vrouw. De instrumenten blinken, fonkelen, stralen en schitteren dat het een lust is. Moeten ze flink op gepoetst hebben. Ik word een klein beetje plaatsvervangend zenuwachtig, want ik begrijp heel goed dat er op het podium vandaag gepresteerd moet worden. De zaal zit vol en ik heb al lang gemerkt dat er echte kenners in de zaal zitten. Van die mensen met een absoluut gehoor die elke achtste of zestiende valse noot horen.

Jeminee

Wat kunnen ze spelen, die mensen van Excelsior. En wat een totaal andere muziek dan ik verwacht had. “Dit is toch heel wat anders dan een fanfare”, fluister ik naar mijn buurvrouw.“Dit lijkt wel symfonisch”, bluf ik. “Klopt”, beaamt ze. Yes! Ik hoor steeds meer en ik zie ook steeds meer. Mooi om te zien zijn de zes slagwerkers, jonge jongens. Ze wachten geduldig hun beurt af en ze slaan op allerlei dingen waar ik niet direct de naam van ken, maar het klinkt mooi. Ik probeer na te gaan wanneer wie op welk moment in actie moet komen. Ik zit er elke keer naast, zij gelukkig niet. Ze geven ook stokken aan elkaar door, muziek maken doe je met elkaar blijkt wel.

Poëtisch

Een mevrouw heeft een dubbelfunctie. Ze bespeelt bugel en ze kondigt de nummers aan, waarvan een aantal voor het eerst voor publiek gespeeld worden. Fraaie titels zitten er tussen. ‘How to train your dragon’ en ‘Finding the northern light’, een stuk voor alleen de slagwerkers. Die nemen ons mee in de natuur, we komen van alles tegen, sneeuw, regen, hrfstwnd, watervallen, stilte voor de storm en onweer. Er zijn ook wolven met soms minder goede bedoelingen. Ik zie dat mijn buurvrouw zich ergens boven in Noorwegen bevindt. Ik was even in Alaska. “Je vindt muziek pas echt mooi als je er kippenvel van krijgt”, legde me laatst iemand uit. Ik stroop mijn mouw omhoog. Inderdaad!

Los

Ik heb geteld, de dirigent heeft zeven keer een sprongetje gemaakt waarbij hij even los kwam van de bok. Dan ben je echt gedreven. Ik heb voor het eerst in mijn leven een eerste bugelist op loopafstand gezien. Hij krijgt een hand van de dirigent voordat ze beginnen. Ik heb geleerd dat een euphonium veel lijkt op een tuba. Nooit geweten, maar het klinkt geweldig.

 

Het was volop genieten daar in Zwolle. HRFSTWND is een en al beleving.

www.hrfstwnd.nl

Categorieën: A-orkest